Oliver Stark

♣ Data urodzenia: 13.03.1929.
♣ Wiek: 37
♣ Miejsce urodzenia: Londyn, Wielka Brytania
♣ Miejsce zamieszkania: Londyn, Wielka Brytania
♣ Czystość krwi: czysta
♣ Status materialny: ubogi

♣ Wykonywany zawód: nauczyciel miotlarstwa
♣ Różdżka: cis, włókno z serca smoka, 15 cali
♣ Patronus: dog argentyński
♣ Bogin: klaun

Wysoki na metr osiemdziesiąt osiem mężczyzna, dobrze zbudowany, o szerokich ramionach i umięśnionym torsie, szczelnie skrytym przed światem zewnętrznym pod eleganckimi szatami. Ale może od początku! Oliver jest ciemnookim brunetem o wyraźnie zarysowanej szczęce i twarzą noszącą znaki mijającego czasu. Między jego nieco przydługimi włosami plączą się już siwe pasma, a bruzdy przy oczach i na czole wskazują na chwiejny charakter mężczyzny - równie często roześmiany co zamyślony. Nie lubi się golić, jego szczęka zawsze oprószona jest lekkim zarostem, czasem może nawet więcej, niż lekkim, co jedynak idealnie wpasowuje się w jego charakter i tryb życia. Niegdyś zacięty gracz w Quidditcha na pozycji pałkarza, obecnie nauczyciel latania na miotle, toteż jego ręce są mocno rozbudowane. Zmuszony do ciągłego ruchu nie może zaniedbać swojej sprawności fizycznej. Ubiera się jak przystało na dorosłego czarodzieja. Klasyczna biała koszula, czarna kamizelka i równie czarne spodnie. W kwestii ubioru prof. Stark jest raczej staroświecki i konserwatywny, toteż nigdy nie zobaczymy u niego zmiętej koszuli lub przybrudzonych mankietów. Ze względu na pracę, woli rezygnować z długich, powłuczystych i łopoczących na wietrze szat.
Z takich cech szczególnych, na ramionach ma dwa tatuaże (czyt. ciekawostki), w kieszeni kamizelki zawsze trzyma papierośnicę z cygarami o delikatnym, wiśniowym smaku, na serdecznym palcu lewej dłoni nosi obrączkę.

Charakter profesora Starka najlepiej będzie odzwierciedlić poprzez opisanie jego zwykłego dnia. Mianowicie mężczyzna codziennie, nie ważne czy to środek tygodnia, weekend, wakacje, zawsze wstaje o godzinie siódmej. W ściśle rygorystyczny dla siebie sposób przebiera się w luźne spodnie i wyrusza na trening. Tak, zazwyczaj bez koszuli, by się zahartować. Zimą zaś przywdziewa sportową wersję swojego dziennego stroju. Godzinę później mężczyzna wraca do swojego pokoju, bierze szybki prysznic, przebiera się (oczywiście z pedantyczną dokładnością) i w wyśmienitym humorze schodzi na śniadanie, gdzie jest zawsze duszą towarzystwa. Stara się zwykle zamienić słowo z każdą napotkaną osobą, trzymając dobre stosunki z całą kadrą i większością uczniów. Zaraz po obfitym śniadaniu idzie na zajęcia, gdzie jest niesamowicie wymagającym, acz cierpliwym nauczycielem. Do każdego ucznia podchodzi indywidualnie, pomaga i tłumaczy wszystko setki razy, stara się być ich przyjacielem. Oczywiście miejmy na względzie to, że uczy wyłącznie pierwszorocznych, którzy po katorgach w lochach z eliksirami i w salach z zaklęciami, chcieliby choć trochę luzu i zrozumienia w nowym otoczeniu. Ale czy dla starszych również jest tak wyrozumiały? Po obiedzie przychodzi czas na treningi drużyn Quidditcha, na których zazwyczaj jest obecny, by uczyć młodych kolejnych zwodów i technik taktycznych gry. O ile peirwszoroczni wszystkiego dopiero co się uczyli, to tutaj już nie ma zmiłuj - ci ludzie w końcu chcą osiągnąć coś więcej w powietrzu, niż tylko utrzymać się na miotle. Z tymi uczniami się nie spoufala, trening to trening, na którym ważne są wyrzeczenia. Po wszytkich zajęciach jest czas wolny, prawda? W tym czasie mężczyzna zazwyczaj oddaje się typowymi, belfrowymi zajęciami, jak uzupełnianie kart uczniów, jakichś dzienników i innych pierdół, a gdy już się z tym wszystkim upora, można go znaleźć (a raczej nie można, bo się ukrywa!) w sali muzycznej, gdzie siada przy fortepianie, aby się nieco rozluźnić i pobyć sam. Jeśli odbywają się próbu szkolnego chóru, wtedy zamyka się w swoim gabinecie i gra na skrzypcach. Tylko w tym momencie może przestać się uśmiechać i zarażać wszystkich pozytywnym nastawieniem. W głębi serca Oliver to spokojny i cichy mężczyzna, który mimo iż pogodził się ze wszystkim, co go niegdyś w życiu spotkało, musi czasem pobyć sam. Po kolacji powinno się iść spać, czy tak? W przypadku profesora Starka tylko teoretycznie, gdyż sam zwykle wychodzi do Hogsmeade, by wcisnąć się do jakiegoś zatłoczonego baru i usiąść ze szklanką whisky w jednej dłoni i z cygarem w drugiej. To tutaj ma znajomych, z którymi prowadzi rozmowy od serca i może się otworzyć. W szkole to zawsze gra pozorów, optymistyczny, spokojny profesor, niemający żadnych zmartwień i trosk. Żaden z nauczycieli, a tym bardziej uczniów, nie ma pojęcia, co tak naprawdę skrywa Oliver i lepiej byłoby, gdyby tak już zostało.

William Stark - czystej krwi ojciec Olivera, zamknięty w sobie, ukierunkowany wyłącznie na zarabianie pieniędzy mężczyzna nigdy nie okazywał synowi żadnych uczuć; prowadził nielegalny handel z mugolami, sprzedając im broń w czasie pierwszej i dugiej wojny światowej. Oliver nie utrzymywał z nim kontaktu po zakończeniu szkoły, nie ma pojęcia, co się z nim stało.
Samantha Stark zd. Brown - czystej krwi matka Olivera, kobieta w pełni poddana i uległa swojemu mężowi, powściągliwa w okazywaniu uczuć, nigdy nie wspierała syna w jego szkolnej karierze. Kiedy jedynak zakończył edukację, chciała mu pomóc finansowo tak, by William o tym nie wiedział, jednak chłopak nie przyjął jej pieniędzy. Oliver nie utrzyywał z nią późniejszego kontaktu i nie ma pojęcia, co się z nią stało.
Elizabeth Stark zd. Dawson - żona Olivera, rówieśniczka ze Slytherinu; inteligentna i niesamowicie utalentowana artystycznie kobieta; ich znajomość rozpoczęła się, kiedy młody jeszcze Stark potrzebował korepetytora, by zaliczyć wszystkie egzaminy. Kobieta zmarła w wieku 24. lat w wyniku komplikacji związanych z ciążą.

Oliver urodził się w bogatej rodzinie czarodziejów, która poprzez swoją pomoc mugolom podczas wojny, nie uzyskała wysokiego statusu społecznego w magicznym kręgu. Chłopiec w szkole był często wyśmiewany i upokażany przez rówieśników, z czym początkowo się godził, dopóki nie dostał się do krukońskiej drużyny Quidditcha na pozycję pałkarza. Nikt nie wierzył w jego sukcesy, gdyż młody Oliver był wątłym i nieśmiałym nastolatkiem, gdy jednak wyszedł pewnego listopadowego dnia z ławki rezerwowych, wszyscy byli pod wrażeniem umiejętności taktycznych i siłowych Starka. Wtedy to zaprzestano oceniać go wyłącznie poprzez pryzmat zachowań jego rodziny, ale zaczęto zwracać uwagę na zdolności chłopaka. W ciągu kilku kolejnych lat udało mu się właczyć do szkolnej elity, zyskał sławę i powodzenie wśród dziewcząt, od których nawet nie próbował stronić. W szóstej klasie wciąż przeciętnie radził sobie z nauką, ale nauczyciele przymykali na to oko, chcąc raczej wyszkolić go na wybitnego gracza. On sam zdał sobie wtedy sprawę, że szkoła wkrótce się skończy i musi wreszcie coś ze sobą zrobić. Z pomocą przyszła mu rówieśniczka z domu węża, Elizabeth Dawson, która, mając na niego zbawienny wpływ, pomogła mu zdać wybitnie ostatnie egzaminy, a po zakończeniu edukacji, została również jego żoną. Para znalazła sobie przytulne mieszkanko w powojennym Londynie (o ile tak można nazwać ciasną klitkę na poddaszu jednej z kamienic), Oliver dostał pracę jako pomoc kuchenna w Dziurawym Kotle, a Elizabeth, obdarzona niesamowitym talentem malarskim, tworzyła obrazy, które następnie sprzedawała na Pokątnej. Rodzice młodego Starka wielokrotnie zgłaszali chęć pomocy finansowej swemu jedynakowi, jednak ten nie zamierzał brać jakichkolwiek pieniędzy od ludzi, którzy wpłynęli na jego niepowodzenie w pierwszych latach nauki w Hogwarcie.
Sielanka państwa Starków trwała przez pierwsze siedem lat. W tym czasie para starała się ułożyć sobie życie w nowym otoczeniu, również starając się o dziecko. Pewnego dnia ich sen się ziścił. Niestety tylko w połowie. Elizabeth zaszła w ciążę, jednak po dwóch miesiącach wystąpiły komplikacje i kobieta poroniła. Wtedy też w jej organizmie zaszły nieodwracalne zmiany i mężczyzna wydał niemal wszystkie pieniądze na pomoc żonie. Niestety kobieta kilka tygodni później zmarła.
Oliver zdecydował się zmienić coś w swoim życiu zaraz po tym, jak przez ponad pół roku siedział w zamknięciu, opłakując ukochaną. Dwudziestoczeteroletni ówcześnie Stark przeniósł się do Indii z zamiarem zaczerpnięcia wiedzy u tamtejszych wyznawców religii orientu. Spędził tam cztery kolejne lata, aż wreszcie zdecydował się na powrót do Londynu. Poszukując pracy, składał swoją kandydaturę niemal wszędzie, jednak przyjęto go tylko w Hogwarcie na stanowisko nauczyciela miotlarstwa, głównie ze względu na pamięć o jego poprzednich sukcesach. Od tamtej pory Oliver całkowicie oddał się nauczaniu i trenowaniu młodych adeptów Hogwartu.

♣ gra na fortepianie i skrzypcach
♣ w trakcie swojej podróży do Indii zrobił sobie dwa tatuaże na ramionach, jeden upamiętniający żonę Elizabeth, a drugi odrodzenie i zerwanie ze starym życiem
♣ jest uzależniony od alkoholu i cygar, którym oddaje się w każdy wieczór w Hogsmeade