Katerina Aleksiejewa

♣ Data urodzenia: 1 grudnia 1950
♣ Wiek: 16 lat
♣ Miejsce urodzenia: Leningrad, Rosja
♣ Miejsce zamieszkania: Leningrad, Rosja
♣ Czystość krwi: czysta
♣ Status materialny: zamożny

♣ Klasa: VI
♣ Różdżka: 9⅗ cala, magnolia, pył elfów
♣ Patronus: kot
♣ Bogin: pies
♣ Wymarzony dom: Ravenclaw
♣ Ranga: zwykła uczennica


Jeśli chodzi o wygląd, to Katerina jest zdecydowanie szczęściarą, czego zresztą nie docenia nawet w najmniejszym calu. Koleżanki złośliwie szepczą za plecami, zazdroszcząc długich, szczupłych nóg, zgrabnej pupy, wąskiej talii, biustu idealnie proporcjonalnego do reszty, że nic nie zwisa, ale coś ładnego w staniku się znajduje.
Nie jest aż tak wyrośnięta, jak jej brat, ponieważ ma rozsądne metr siedemdziesiąt, co całkiem przeciętne jest, lub wręcz załapuje się na wzrost raczej niższy ze względu na dziwne nagromadzenie długonogich chudzinek.
Oczy ma brązowo-zielone, duże, otoczone wachlarzem długich, gęstych rzęs, z wyrazistymi, ale delikatnymi brwiami, podkreślającymi spojrzenie. Które zwykle nieśmiałe jest. Usta ma niespecjalnie duże, pełne, wyraziste czy wydatne, ot klasyczne, delikatne, kobiece usta. Nos wątki, lekko zadarty, a pod nim wyraźne wgłębienie, na które sama Katerina nie może patrzeć, z niewiadomych powodów. Dziwny kompleks.
Jednym z jej głównych atutów (o ile przy takiej aparycji, gdzie widać duży angaż sił wyższych, cokolwiek może się wyróżniać, czy też cokolwiek może być gorsze) są piękne, długie i lśniące włosy. I znów, szczęście niezmierne, ponieważ panienka Aleksiejewa jedyne co robi, to czesze je według potrzeb, a same układają się one w piękne, królewskie fale.
Z nieznanych całemu społeczeństwu powodów, Katerina wybitnie nie lubi się chwalić swoim wyglądem, dlatego też, kiedy tylko nie musi nosić mundurka, ubiera się raczej nijako, choć widać w tym krztę dziewczęcości, rzadko odsłaniając nogi, dekolt czy ramiona, jeśli tylko temperatura pozwala na zbudowanie wokół siebie bezpiecznego muru z cienkich warstw bawełny. Swoją drogą bardzo lubi szkolne wdzianka ponieważ spódniczki nie są krótkie, sweterki nie są obcisłe, a koszule mają długie rękawy, czyli czuje się bezpiecznie pozakrywana.


Gdy tylko zobaczysz ją na szkolnym korytarzu, zapewne idzie z jakimiś koleżankami, jednak grono to nie liczy zbyt wielu osób i zawsze jest to ten sam skład, bowiem Katerina nienawidzi zmian. Gdy się zaprzyjaźnia, to na stałe. Jeśli kocha, to wytrwale i wiernie. Remontom, przemeblowaniom i segregacji mówi stanowcze nie, ponieważ mocno przyzwyczaja się do wszystkiego, co ją otacza i wręcz boi się zmian. A gdy takie następują, są podyktowane niezwłoczną koniecznością, jak na przykład przeniesienie się do Hogwartu. Uczy się tu już od dwóch lat, jednak nadal nie potrafi się tu w pełni odnaleźć, w dalszym ciągu gubi się na korytarzach i z tego właśnie roztrzepania i nieogaru często się spóźnia lub o czymś zapomina. Ogólnie rzecz biorąc to jest osobą nieco pechową, trochę zagubioną i zdecydowanie potrzebuje kogoś, kto by jej spokojnie wytłumaczył, jak dość do sali z historii magii, albo pomógł, jeśli wpadnie w typowy dla siebie atak paniki.
A taką właśnie osobą, która trwa dzielnie przy niej, pomocną bez względu na rodzaj problemu, jest jej starszy brat-bliźniak Nikolaj. Właśnie on, jej osobisty miś, jest jej najlepszym przyjacielem, któremu ufa bezgranicznie i nawet za ramię go ściskając zgodzi się na niezbędne porządki, które oznaczają wyrzucenie miliona liścików, papierków, posążków i innych świeczek, które ta nałogowo gromadzi, jako typowa rupieciara.
W całym swoim zagubieniu, jest jednak bardzo pogodna, często się uśmiecha, co mimo wszystko też takie wspaniałe nie jest. Jest ona osobą, która, o ile do takowej dochodzi, przeżywa bardzo mocno każdą kłótnię i z racji iż nienawidzi się kłócić, bardzo często ulega, żeby zapobiec konfrontacji. Ona osobiście pragnie wierzyć, że z racji
Uczy się raczej przeciętnie, bo często zapomina o zadaniach domowych, albo o książkach. Ogólnie jest dziewczyną z tych często pogrążonych w marzeniach, które opierając brodę na ręce wpatrują się maślanym wzrokiem w martwy punkt, pozwalając wyobraźni hulać do woli.
Takie właśnie wrażenie sprawia na co dzień. Trochę nieobecnej siostry tego wysokiego, która lubi pochłaniać książki w ilościach hurtowych, która jest piękna, lecz skryta, która nie flirtuje z chłopcami i która chowa się nałogowo za pozorami. Bo cała ta śmieszna otoczka, którą Kejt wokół siebie buduje, chroni ją, choćby pozornie, przed zmianami, których naprawdę się panicznie boi i unika ich jak ognia. Całe dziwne rytuały z jej wyglądem, a raczej ich brak, bierze się stąd, że nie znosi być ona w centrum uwagi, co niestety często jest prowokowane zachowaniem młodych chłopców, którym się Kejt po prostu p o d o b a. Jak ognia unika miejsc, które mogłyby ją w centrum wydarzenia umieścić, bo dostaje w takich przypadkach ataku paniki, z którym nikt nie jest w stanie poradzić. Prócz Nikolaja.
Jeśli chodzi o poglądy magiczno-polityczne, Katerina stara się sobie ślicznej główki nie zaprzątać takimi rzeczami. Zdaje sobie sprawę, że samo bycie Aleksiejewą zobowiązuje ją do pewnych powinności, których się nie obawia, bo wie że tak trzeba, bo tego nauczyli ją rodzice i dziadek. Jednak niezależnie od tego, co sama myśli, a taka ambiwalencja ją od środeczka wypełnia w tej kwestii, z racji, że kocha swoją rodzinę, zrobi wszystko, by im było jak najlepiej.


Brat, najcudowniejszy pod słońcem. Podpora, opoka, jedyny najprawdziwszy przyjaciel, który nosił ją na barana jak byli mniejsi (nadal się zdarza) i który może zapomnieć o ubraniu majtek, ale nigdy o jej imieninach,czy o umiówionym spotkaniu akurat z nią. Kejt bardzo docenia fakt, że brat tak jej pomaga się zaaklimatyzować z zimnym Hogwarcie, mniej przyjaznym niż jego rosyjski odpowiednik. Kocha go nad życie i byłaby w stanie poświęcić dla niego dosłownie wszystko.




Trzydziestosiedmioletni ojciec Kateriny, za młodu chłopak na posyłki w rękach śmierciożerców. Zmuszony do ożenku z bogatą potomkinią rodu szlachetnej krwi i niemałego majątku, co było zagraniem taktycznym Kasjana Starshiĭego - pragnącego drogą powinowactwa poprawić swą pozycję wśród rosyjskich zwolenników Czarnego Pana. Aktualnie ojciec Kateriny swym niebywałym intelektem wspomaga ruchy śmierciożerców, będąc nierzadko pomysłodawcą taktyki i ryzykując utratą życia i maski przykładnego obywatela - pracownika Ministerstwa Magii w Departamencie Międzynarodowej Współpracy Czarodziejów - podczas misji szpiegowskich.




Urodziwa trzydziestoczteroletnia kobieta, potomkini szlachetnego rodu Paraskiewów. Uważana za nieszkodliwą osobę o dobrym sercu i wspaniałym instynkcie macierzyńskim - w rzeczywistości zupełnie świadoma swoich atutów fizycznych i umysłowych działaczka na rzecz przywrócenia w Magicznych Szkołach konieczności segregacji kandydatów na uczniów. Krążą słuchy, że zamierza swe idee wdrożyć w życie, poczynając od zachodnich terenów, konkretniej, Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. Krążą słuchy, że zwolniło się stanowisko nauczyciela obrony przed czarną magią...


Już w łonie matki miała swojego niezawodnego kompana na wyciągnięcie rączki. Nikolaj urodził się kilkanaście minut przed nią, że ułatwił jej tą pierwszą dużą zmianę w życiu, a mianowicie jego transformację z formy w sumie biernej, w czynną. Bo i samemu nagle trzeba oddychać, oczy muszą się do świata przyzwyczaić, a stały connecting z mamusią przerwany zostaje brutalnie, odcięciem pępowiny, czyli ostatniej namiastki stanu poprzedniego.
Obydwoje wychowani zostali według zasad panujących w rodzie Paraskiewów, dlatego z Nikolaja wyrósł tak rozsądny młodzieniec, a Kejt jak dobra kobieta problemów nie sprawia. Jednak zanim to, jako dzieciak, Katerina była raczej w cieniu brata, jednak podobał jej się ten stan, ponieważ nie musiała się odkrywać przed nikim innym, a swym ukochanym bratem właśnie. Który to zna ją lepiej, niż ona sama siebie tak naprawdę.
Ciosem było, gdy Nikolaj s a m przeniósł się do Hogwartu. B e z n i e j! Co było dla niej kolejną dramatyczną zmianą, której przez trzy lata nie umiała zaakceptować, aż sama została w Hogwarcie umieszczona, ku jej jednoczesnej uciesze i zmartwieniu. Bo Nikolaj blisko/bo zmiana.
I ta zmiana odcisnęła na niej piętno gigantyczne, z którym do dziś ma problemy się uporać, jednak z każdym dniem jest lepiej i lepiej.


♣ panicznie boi się psów; czteroletnim brzdącem zaledwie będąc, została napadnięta przez wilczura mieszkającego w sąsiedztwie, o czym przypomina jej pamiątka w postaci dwóch blizn po zębach na przedramieniu,
♣ mimo lęku przed psami, uwielbia koty,
♣ bardzo dobrze gotuje,
♣ ma alergię na żonkile,
♣ ma niesamowicie delikatną skórę; znaczy to ni mniej ni więcej, że wystarczy ją za nadgarstek mocniej ścisnąć, a będzie mieć w tych miejscach fioletowe pręgi przez tydzień,
♣ jest oburęczna,
♣ fatalną słabość ma do herbat, przeróżnistych,
♣ prowadzi pamiętnik, zamykany i otwierany wymyślonym przez nią samą zaklęciem,
♣ mimo, że piękna jest, chociaż ona sama stara się to skrzętnie ukryć, by na siebie uwagi nie zwracać, miała ona tylko jednego chłopaka, przez prawie dwa lata, który był jej pierwszym pocałunkiem, pierwszym lubym, pierwszym seksem, był bardzo pierwszy; był on uczniem rosyjskiego odpowiednika Hogwartu jak sama Kejt, który załatwił sobie możliwość wymiany, aby przenieść się tu z Kateriną, jednak poróżnili się, zmieniły się ich priorytety; nie są razem już od ponad pół roku,
♣ całkiem ładnie śpiewa, nawet nieźle rysuje, a jej charakter pisma skazuje ją na bycie wiecznym ratunkiem dla mniej pilnych notujących, jednak jest kompletną nogą jeśli chodzi o wszelkie sporty; jeśli coś jest bardziej skomplikowane od po prostu joggingu, Kejt po prostu nie ogarnia,
♣ pokłóciła się tylko jeden jedyny raz w życiu, ze swoim ojcem, kiedy zadecydowano, by przeniosła się ona z Rosji do Wielkiej Brytanii,
♣ raczej unika alkoholu i papierosów, ale od święta zdarzy jej się zaszaleć, jak to z nastolatkami bywa.