Wilkołak

Genetyka, genetyka, genetyka – jak echo odbijały się słowa w głowie rodziców Thomasa. Rodzina Sheppardów cierpiała na dość ciężką chorobę. Jedni mówią, że to przekleństwo rzucone przez czarownicę pochodzącą z Rosji. Eudoksja zakochała się w praprapraprzodku Thomasa. Była to jednak miłość bardzo platoniczna. On przynosił jej kwiatki, ona oddawała mu białe chusteczki na znak swojego oddania i wierności. A on… znalazł kobietę, która miała pieniądze i ślub z nią wziął w tajemnicy. Legenda właśnie głosi, że Eudoksja rzuciła klątwę na każdego mężczyznę z rodu Sheppardów. Za zdradę, za bezczelność, za chamstwo, za samo bycie Sheppardem.
Jednak w tym przypadku było inaczej. Rudolf, ojciec Thomasa, ciągle się obawiał, że ten zacznie się przemieniać w wilkołaka, gdy będzie małym chłopcem. Jak wówczas nauczyć syna pokory i posłuszeństwa? Wraz z żoną czekali na ten moment. Przychodziły pełnie, a tylko ojciec musiał zamykać się w piwnicy. Oczywiście pił on eliksir, który zapewniał mu jakieś bezpieczeństwo, ale wolał być pewny, że nikogo nie zaatakuje podczas tych nocy.
Lata mijały, a Thomas nawet nie znał legendy, a co dopiero mówić o jej znaczeniu! Ojciec „wyjeżdżał służbowo”, a jego syn w myślach oskarżał go za posiadanie kochanki. Rudolf w końcu nie mógł kryć się już we własnej piwnicy i naprawdę zaczął dzień przed pełnią wyruszać w stronę piwnicy, znajdującej się po środku lasu. Był to dystans około piętnastu kilometrów od domów i łudził się, że nikomu nie zrobi krzywdy.
Thomas z tej nocy niewiele pamięta. Wiedział, że chciał po prostu pojechać za ojcem, aby udowodnić matce, że jest zdradzana. A może tak naprawdę sam sobie chciał coś przedstawić? Stanąć twarzą w twarz z prawdą. Próbował sobie wyobrazić, jak to jest mieć rodzeństwo i jak powinien się zachować. Czy wszyscy „ludzie Czarnego Pana” mają kochanki na boku? Bo tak naprawdę to był cios dla niego. Miał czternaście lat i świat zaczął mu się walić pod nogami. Byli bogaci, miał kochającą żonę, syna – podporządkowanego, miłośnika czarnej magii, czego mu brakowało? Wielka burza emocji i uczuć kłębiła się w nim, a potem… pamięta tylko ciemność oraz niesamowity ból klatki piersiowej, który rozprzestrzeniał się przez całe ciało.

I po prostu się stało. Prawie zabiłem własnego syna. Mówiłem, żeby nie szedł za mną. Przyrzekał, że mi ufa… Miał tylko odrobić lekcje, a potem zejść do matki i uczyć się robienia eliksirów. Wszystko było zaplanowane. Nawet wiedziałem, że położy się spać równo o 23:30, a moja żona poda mu leki nasenne. Bo wszystko miało być inaczej. Myślałem, myślałem, że panuje nad sobą, że to bezpieczna odległość… że… rozpoznam własnego syna.

Na nadejście klątwy mogliby czekać długo i namiętnie. Matka Thomasa nieraz dopuszczała się myśleć o tym, że właśnie na tym polegał cały czar. Aby to mąż obwiniał się przez całe życie, że zepsuł własnego syna. A Thomasowi, gdy tylko dowiedział się kim się stał, świat zbrzydł. Chciał się zemścić na całej rasie ludzkiej i pozamieniać wszystkich. Bał się bycia dziwakiem. Dlatego wypluwał każdą dawkę eliksiru przez pierwszy rok. Zamieniał się, biegał po lesie, zostawał złapany i gnił zamknięty w łańcuchach w piwnicy. Tam jego ojciec podczas każdej pełni poddawał go torturom, aby zaczął brać posłusznie eliksir. Swój dar miał umieć potrafić wykorzystywać, a nie zachowywać się jak plebs w pałacu króla. Tortury nic nie pomagały, dopiero szczera rozmowa z ojcem dała mu coś do zrozumienia. Musi pić eliksir, aby nie krzywdzić jego miłości, czyli matki, która była wówczas dla niego najważniejszą kobietą na ziemi. Który syn chciałby skrzywdził swój skarb? Od dwóch lat potrafi się kontrolować. Dba o to, aby mieć odpowiednią dawkę eliksiru na miesiąc. Pogodził się z tym, że wcale nie jest dziwakiem, a człowiekiem z darem.

Dobra, nie jest tego dużo, ale jak dla mnie Akcept

Ode mnie też.